Gracie Jiu-Jitsu

Brazylijskie Jiu-Jitsu

Jiu-Jitsu to sztuka walki wywodząca się z Japonii, praktykowana przez samurajów. Przez modernizację Japonii, kasta samurajów straciła zatrudnienie i część z nich, która nie znalazła pracy w wojsku i policji, zaczęła „trudnić” się walkami za pieniądze, stała się najemnikami czy też wstąpiła do mafii. Jiu-Jitsu zyskało „złą” sławę. Jigoro Kano chcąc rozpropagować i wprowadzić do masowego nauczania Jiu-Jitsu, zmienił jej nazwę na Judo. Słowo „Jitsu” – walka, zostało zastąpione na „Do” – drogę, sposób na życie. Jednak w tamtym okresie, zakres techniczny Judo, niczym nie różnił się od Jiu-Jitsu. Kano, chcąc rozpropagować Judo (Jiu-Jitsu) na całym świecie, wysłał swoich najlepszych uczniów do Europy, Ameryki Północnej i Południowej. Do Brazylii trafił m.in. Mitsuyo Maeda, który jest odpowiedzialny za rozpoczęcie procesu powstania Brazylijskiego Jiu-Jitsu, nauczając Carlosa Gracie. To bardzo uproszczony rys historyczny.

Gracie Jiu-Jitsu zawiera 3 obszary:

obronę przed atakami z zaskoczenia w sytuacjach samoobrony, także gdy napastnik używa broni: pałki, noża czy łańcucha, a także obronę przed szantażem bronią palną i białą,
walkę pojedynkową bez reguł zwaną Vale Tudo (vale – wolno, tudo – wszystko),
grappling – walkę sportową.

Jest kompletną sztuką walki zawierającą:

obalenia i rzuty,
techniki kończące – duszenia i dźwignie w pozycji klinczu,
uderzenia i kopnięcia w pozycji stojącej,
walkę na ziemi zawierającą uderzenia i techniki kończące.

Głównym celem Gracie Jiu-Jitsu są umiejętności walki w samoobronie. Adept GJJ ma przede wszystkim nie dać sobie zrobić krzywdy, większemu od siebie, silniejszemu przeciwnikowi. Nie zawsze jest to tożsame z „wygraniem walki”.

Nasze Jiu-Jitsu wywodzi się z linii prostej od samego źródła:
Mitsuyo Maeda – Carlos Gracie – Helio Gracie – Relson Gracie – Steve Maxwell
Zajęcia prowadzą dwa czarne pasy (faixa preta) Gracie Jiu-Jitsu: Piotr Łabęda i Michał Kiczela.